Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitsluiten]

UITSLUITEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik sloot uit, heb uitgesloten. Van uit en sluiten. Weren: hij wordt van die erfenis uitgesloten. Om niet uit dien vrienden-

[p. 302]

kring uitgesloten te worden. Uitzonderen: gij sluit vrij wat uit. Niemand uitgesloten. Uitsluitender wijze, is, met uitzondering, of wering, van alle anderen: dat voorregt is hem uitsluitender wijze geschonken. Van hier uitsluiting, uitsluitsel.