Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 301]

[Uitslagten]

UITSLAGTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik slagtte uit, heb uitgeslagt. Van uit en slagten. Bedr., al slagtende aan den man brengen: hij zoekt het beest onder zijne goede vrienden uit te slagten.