Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitrusten]

UITRUSTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik rustte uit, heb uitgerust. Van uit en rusten. Van het noodige tot den uittogt voorzien: gij rust mij uit, als of ik naar Oostindie moest. Een schip uitrusten. Oul. zeide men

[p. 295]

ook oprusten: galeijen oprusten. Z. Heijns. Oneigenlijk: de mensch is met de uitnemendste vermogens uitgerust, begaafd. Van hier uitrusting.