Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitpoken]

UITPOKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik pookte uit, heb uitgepookt. Van uit en poken. Een vuur al pokende van overtolligheden ontlasten, om het beter te doen branden: pook de asch wat uit. Een vuur zoo onhandig poken, dat het uitga: pook het vuur niet uit!