Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitkuijeren]

UITKUIJEREN, onz. w., ongelijkvl. Ik kuijerde uit, ben en heb uitgekuijerd. Van uit en kuijeren. Met zijn, naar buiten kuijeren: wij waren zamen uitgekuijerd. Met hebben, ten einde kuijeren: als gij uitgekuijerd hebt.