Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitkaauwen]

UITKAAUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kaauwde uit, heb uitgekaauwd. Van uit en kaauwen. Al

[p. 272]

kaauwende fijn malen: zij kaauwt de spijs voor hare kinderen uit. Gekaauwde spijs uit den mond nemen en wegwerpen: wie heeft dit uitgekaauwd? Van hier uitkaauwsel.