Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitjammeren]

UITJAMMEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik jammerde uit, heb uitgejammerd. Van uit en jammeren. Eene gewaarwording al jammerende uiten: zij weet het niet genoeg uit te jammeren. Jammert hij, in 't barnen der gebeen, met heete tranen uit. Vond.