Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uithallen]

UITHALLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik halde uit, heb uitgehald. Van uit en hallen. Stukswijze aan

[p. 268]

den man brengen, zoo als de slager zijn vleesch in de hal doet: ik ben voornemens, om het uit te hallen. Van hier uithaller.