[Uiteren]
UITEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik uiterde, heb geuiterd. Van buiten over naaijen, dat van binnen genaaid is. Dit woord komt van uiter, den vergelijkenden trap van uit, van waar voorts uiterlijk, en uiterste; en de Zamenstell.: Uiterbuurt, enz. Zie uit.
Auteursrechtvrij