[Uitbulderen]
UITBULDEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik bulderde uit, heb uitgebulderd. Van uit en bulderen. Bedr., al bulderende aankondigen: het geschut buldert de overwinning uit. Op eenen bulderenden toon uiten: wat buldert hij thans weer uit? Kortom, wat eenigzins zijn zake stijven mag, zal hij uitbulderen, enz. J. de Deck. Onz., ten einde bulderen: laat hem eens uitbulderen!
Auteursrechtvrij