Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitbouwen]

UITBOUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik bouwde uit, heb uitgebouwd. Van uit en bouwen. Zijnen bouw naar buiten uitstrekken: ik ben van voornemen, om mijn huis nog verder uit te bouwen. Dees stadt heeft zoo te water uit-

[p. 251]

gebouwt. Vond. Een land uitbouwen, is, hetzelve uitputten, al het vruchtbare daarvan wegnemen. Voorts is uitbouwen ook wel eens, onzijdiglijk, zoo lang bouwen, dat men niet meer kan.