[Twist]
TWIST, z.n., m., van den twist; meerv. twisten. Geschil, oneenigheid: hij leeft in onrecht, haat en twist. L.D.S.P. Door den twist in 't geloove. Hooft. d'Opgehitste twist aen 't gloeien. Vond. Dien twist en stookt gij niet. Huigens. De stormen van den twist. D. Deck. Van hier twistachtig, twisten, enz., twistig. Zamenstell.: twistappel, twistbeslechter, twistgierig, twistmaker, twistscheider, twistscheiding, twistschrift, twiststoker, twistverwekker, twistverwekking, twistvol, twistvuur, twistziek, twistzoeker, twistzucht, twistzuchtig, enz. Huistwist, redetwist, woordentwist, zintwist, enz. Dit woord is volgens Kil. evenveel als tweest, en komt van twee, of twij, dat oulings voor twist gebezigd werd: een geschil - en twij. v. Hass. In overeenstemming waarmede men twijden voor twisten gebruikte: ergent om twijden, of scheel kregen. v. Hass.
Auteursrechtvrij