TWAALF, een telwoord, dat tusschen elf en dertien staat. Het wordt op zich zelf gebruikt, of bij z.n. gevoegd. In dit geval verbuigt men het niet, het zij er een lidwoord voor geplaatst worde, het zij niet: twaalf stammen. Ik gaf hem twaalf guldens. Een der twaalf kruisgezanten. Ja het blijft veelal onverbogen, al verzwijgt men het z.n., zoo als in: onder de twaalf. De klok sloeg twaalf. Echter zegt men ook: een der twaalve, of twaalven, als wanneer het woord gerekend wordt op zich zelf te staan, even als in: na twaalven. Bij twaalven. Wij waren met ons twaalven. Van hier twaalfde. Zamenstell.: twaalfdoornig, twaalfhoek, twaalfjarig, twaalfmaal,
[pagina 231]
[p. 231]
twaalfstuiversstuk, bij Kil. twaelfaerd, - twaalftal, enz.
Twaalf, Kil. tweelf, twelf, vries. toolf, hoogd. zwölf, Kerozuellfin, Ottfrid. zuelif, Ulphil. twalif, neders. twelf, eng. twelve, is zamengesteld uit twee, vries. twa, en het oude lijfan; zoo als elf uit een en lijfan; zie elf.
Auteursrechtvrij