Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tusschenwand]

TUSSCHENWAND, z.n., m., des tusschenwands, of van den tusschenwand; meerv. tusschenwanden. Van tusschen en wand. Bij Kil. ook tusschenweegh. Een wand, waardoor het eene van het andere afgescheiden wordt: hare klaagstem drong mij door den tusschenwand in de opene ooren.