Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tusschenspreken]

TUSSCHENSPREKEN, onz. w., ongelijkvl. Ik sprak tusschen, heb tusschengesproken. Van tusschen en spreken. Tusschen eenige reden spreken: ga maar voort; ik zal niet meer tusschenspreken. Zie verder tusschenspraak.