Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trouwbelofte]

TROUWBELOFTE, z.n., vr., der, of van de trouwbelofte; meerv. trouwbeloften. Van trouw en belofte. Belofte van in trouw te treden: zij heeft eene schriftelijke trouwbelofte van hem.