Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Troostelijk]

TROOSTELIJK, bijv. n. en bijw., troostelijker, troostelijkst. Troost verwekkende: spreek een troostelijk woord. Als bijw., al troostende: hij sprak mij troostelijk toe. Zamenstell.: ontroostelijk. Van troost. Zie lijk.