Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trommen]

TROMMEN, onz. w., gelijkvl. Ik tromde, heb getromd. Op eene trommel slaan: houdt dat trommen nog niet op? Van hier getrom, trommer, enz. Zamenstell.: uittrommen, enz.

Trommen, hoogd. trommen, trummen, eng. drum, komt van trom.