Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trekgift]

TREKGIFT, z.n., vr., der, of van de trekgift; meerv. trekgiften. Van trekken en gift. Eene gift, bestemd, om iemand te trekken, tot iets over te halen. Bij Kil. treckghifte.