Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trapgans]

TRAPGANS, z.n., vr., der, of van de trapgans; meerv. trapganzen. Verkleinw. trapgansje. Van trappen en gans. Ook wel eens trap, hoogd. trappe, boh. drof. Zeker slag van poelvogels, dat, uit hoofde van zijne zwaarte, niet wel vliegen kan, en in het

[p. 173]

gaan lomp toetrapt: de trapganzen zijn in Frankrijk zeer gemeen.