Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tranensteen]

TRANENSTEEN, z.n., m., des tranensteens, of van den tranensteen; meerv. tranensteenen. Van traan en steen. Hoogd. thranenstein. Een steen van eene eironde gedaante, met vlekken, die naar tranen zweemen: in Hongarije vindt men den zoogenoemden tranensteen.