Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tort]

TORT, z.n., o., des torts, of van het tort; zonder meerv. Een bastaardwoord, ontleend van het fr. tort.

[p. 164]

Ongelijk, hartzeer: het tort, 't welk hij mij dagelijk aandoet, is allergeweldigst.