Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toebidden]

TOEBIDDEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik bad toe, heb toegebeden. Van toe en bidden. Al biddende toewen-

[p. 104]

schen: ik heb hun alles goeds toegebeden. Van hier toebede, toebidder, toebidding, enz.