[Tobbe]
TOBBE, z.n., vr., der, of van de tobbe; meerv. tobben. Verkleinw. tobbetje. Eene kuip, welker hoogte in vergelijking van de wijdte gering is: er springt een hoepel van de tobbe. Doe het in het tobbetje. Een tobbetje evenrond, is, een kort en dik vrouwspersoon, of kind. Zamenstell.: kalktobbe, kleertobbe, meeltobbe, waschtobbe, enz.
Tobbe, neders. tubbe, dubbe, fr. douve, middeleeuw. lat. dupia, is verwant aan het hoogd. zober, zuber.
Auteursrechtvrij