Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tijdgeloof]

TIJDGELOOF, z.n., o., des tijdgeloofs, of van het

[p. 92]

tijdgeloof; zonder meerv. Van tijd en geloof. In de Godgeleerdheid, een geloof, dat slechts eenigen tijd stand houdt: het is geen zaligmakend maar een kortstondig tijdgeloof. Van hier tijdgeloovige.