Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tieretein]

TIERETEIN, z.n., o., des tiereteins, of van het tieretein; zonder meerv. Een half linnen en half wollen weefsel: een beddecleet van lijnen, wullen, off tierentijn. v. Hass. Van hier tiereteinen.

Tieretein, Kil. tiereteijn, dierteijn, is van het fr. tiretaine ontleend.