Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tier]

TIER, z.n., vr., der, of van de tier; zonder meerv. De daad van tieren, groei, welige aanwas: dat kruid

[p. 87]

heeft hier te lande geene tier. Bloem en kruidt, ten velden uit met geile tier gesprooten. Hooft. Overdragtelijk, genoegen, tevredenheid: sint den hoon van Steenwijk had hij noit rechte tier gehad. Hooft. Hij is hier niet in zijne tier, hij kan hier niet aarden. Van tieren.