Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tembaar]

TEMBAAR, bijv. n. en bijw., tembaarder, tembaarst. Bij Kil. temmigh, en temmelick. Dat getemd kan worden: bijkans alle dieren zijn tembaar. Van hier tem-

[p. 73]

baarheid. Zamenstell.: ontembaar, ontembaarheid. Van temmen.