Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenweer]

TEGENWEER, z.n., vr., der, of van de tegenweer; zonder meerv. Van tegen en weer. Verwering tegen het geweld, waarmede men wordt aangerand:

[p. 66]

hij bood geene tegenweer. Zonder veerdige tegenweer. Hooft. Door gebreck van tegenweer. Vond.