Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenstrever]

TEGENSTREVER, z.n., m., des tegenstrevers, of van den tegenstrever; meerv. tegenstrevers. Van tegen en strever. Bijkans evenveel als tegenstrijder. Al wie tegenstreeft, tegenwerkt, tegenworstelt: zoo vele tegenstrevers maken het mij wel eens benaauwd.