Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenstand]

TEGENSTAND, z.n., m., des tegenstands, of van den tegenstand; zonder meerv. Van tegen en stand.

[p. 63]

De daad van tegenstaan, wederstand: iemand tegenstand bieden. Ik vond geenen tegenstand in die zaak.