Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenschans]

TEGENSCHANS, z.n. vr., der, of van de tegenschans; meerv. tegenschansen. Verkleinw. tegenschansje. Van tegen en schens. Eene schans, of verschan-

[p. 61]

sing, die tegen over eene andere, bijzonder tot benaauwing van dezelve, wordt aangelegd: de vijand deed overal tegenschansen opwerpen.