Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenpreutelen]

TEGENPREUTELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik preutelde tegen, heb tegengepreuteld. Van tegen en preutelen, vries. tegenprottelen, hoogd. gegenprudeln. Genoegzaam evenveel, als tegenmompelen.