Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenlagchen]

TEGENLAGCHEN, onz. w., ongelijkvl.. Ik lachte tegen, heb tegengelagchen. Van tegen en lagchen. Te gemoet lagchen, aanlagchen: zij wachtte mij met ongeduld, en lachte mij reeds vriendelijk tegen.