Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenklagt]

TEGENKLAGT, z.n., vr., der, of van de tegenklagt; meerv. tegenklagten. Van tegen en klagt. Kil. teghenklachte, teghenklaege, hoogd. gegenklage. Tegenbeklag. Zie tegenbeklag.