Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenkerf]

TEGENKERF, z.n., vr., der, of van de tegenkerf; meerv. tegenkerven. Verkleinw. tegenkerfje. Van tegen en kerf. Eene kerf, die aan eene andere kerf op eenen anderen kerfstok beantwoordt: hebt gij op uwen kerfstok al eene tegenkerf gedaan?