Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenhoofd]

TEGENHOOFD, z.n., o., des tegenhoofds, of van het tegenhoofd; meerv. tegenhoofden. Van tegen en hoofd, van eene haven. Een hoofd, dat eene haven aan de overzijde van een ander hoofd insluit: het schip werd van het hoofd naar het tegenhoofd geslingerd.