Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegengunst]

TEGENGUNST, z.n., vr., der, of van de tegengunst; meerv. tegengunsten. Van tegen en gunst. Eene

[p. 55]

gunst, welke uit aanmerking van ontvangene gunsten bewezen wordt: ik verwacht van u eene kleine tegengunst.