Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegengekakel]

TEGENGEKAKEL, z.n., o., des tegengekakels, of

[p. 54]

van het tegengekakel; zonder meerv. Van tegen en gekakel. Dikwijls evenveel als tegengebabbel, tegengekef, enz. Zie tegengebabbel.