Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegengapen]

TEGENGAPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik gaapte tegen, heb tegengegaapt. Van tegen en gapen. Al gapende aanstaren, te gemoet gapen: bij zijne intrede werd hij van rondom door het volk tegengegaapt.