Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tegenbond]

TEGENBOND, z.n., o., des tegenbonds, of van het tegenbond; meerv. tegenbonden. Van tegen en bond. Eene verbindtenis, geschikt, om eene andere tegen te werken: eenige andere mogendheden vormden aanstonds een aanzienlijk tegenbond.