Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tandkoraal]

TANDKORAAL, z.n., vr., der, of van de tandkoraal; meerv. tandkoralen. Verkleinw. tandkoraaltje. Van tand en koraal. Zeker slag van kunstkoralen, die men de kinderen omhangt, om het uitkomen

[p. 26]

van derzelver tanden te bevorderen: het arme kind vond ook bij de tandkoralen weinig baat.