TAMELIJK, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Middelmatig, niet uitstekend, en ook niet al te gering: het is voor eenen tamelijken prijs verkocht. Ons onthaal was tamelijk. Zij is tamelijk welvarende. De eigenlijke beteekenis van dit woord is voegelijk, betamelijk. In dezen zin vindt men taemelick bij Kil.
[pagina 23]
[p. 23]
en bij v. Hass.: in allen tamelijcken zaken te obedieren, en: als hen goet dunct oorboorlic ende tamelic te zijn. Oulings werd het voor geschikt, bekwaam, gebezigd: enen stercken man ende tamelic om te striden. Bijb. 1477. Van hier bij Kil. taemelickheijd, betamelijkheid.
Tamelijk, hoogd. ziemlich, eng. seemlij, stamt af van tamen.
Auteursrechtvrij