Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stubbe]

STUBBE, z.n., o., des stubbes, of van het stubbe; zonder meerv. Volgens Kil. evenveel als stuijve, en

[p. 762]

als het onzijdige stof: als een stubbe, dat die wijnt werpt. v. Hass. Van hier stubben, het stof ergens afof uit, vegen, en voorts vegen over het algemeen: daarom besoekt het niet; want wij zouwen je wakker 't gat uit stubben. Paffenrod.

Stubbe is, even als het hoogd. staub, en ons stof, van stuiven afkomstig.