Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Streen]

STREEN, z.n., vr., der, of van de streen; meerv. strenen. Verkleinw. streentje. Bij Kil. strene. Eene

[p. 741]

streng garen: hoe vele streentjes zijn er nog in dat pakje? Dit woord, en het hoogd. strahne, zijn naauw verwant aan streng, en het boh. struna, snoer, en schijnen van strengen af te stammen.