Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Storten]

STORTEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik stortte, heb en ben gestort. Bedrijvend, plotselings en met geweld van eene hoogte doen afvallen: zware misdadigers werden te Rome van zekere rots gestort. De zonde stort hare slaven in den afgrond der rampzaligheid. Der oorloghsbuien, die de burgerstaeten treffen, en storten in den gront. Vond. Zich zelven van eenen toren, uit een venster, van een schip in het water, storten. Om ver doen vallen; eene verouderde beteekenis, volgens Kil. Doen instorten: en quaem het manck gebou te storten. Vond. Iets plotselings ergens uitgieten: hij stortte het geld op de tafel. Stort een weinig wijns uit uw glas. Houd uwen beker regt, stort niet! In welke spreekwijze storien, even als in meer anderen, op zich zelf de beteekenis heeft van eenig vocht uit eenen beker, of eenig ander drinkvat, weg te laten vloeijen. Bloed storten, is, bloed vergieten. Tranen storten, is, schreijen. Iets het ondersie boven storten, is, hetzelve

[p. 729]

plotselings het onderste boven keeren. Onzijdig, is storten, plotselings en geweldig van boven neer, of omver, vallen: hij stortte van zijn paard. Laat hen in 't vuur, in kuilen, storten. L.D.S.P. Hare bezwijming deed haar ter aarde storten. Stortende sieckte, is bij Kil. vallende sieckte. In het verderf storten, is, ongelukkig worden. Hooft bezigt het van den staat: en oordeelen dat een staat.... haast storten moest. In het water storten, is, plotselings van boven neer daarin vallen. Van hier storting. Zamenstell.: stortgat, bij Kil. anders storte, strote, strot, stortregen, stortschotel, bij Kil., stortvat, bij denzelfden Kil. stortwijn, lekwijn, enz. Asstorten, bestorten, bloedstorting, instorten, neerstorten, wegstorten, enz.

Storten, zweed. störta, Notk. sturtan, hoogd. sturzen, is klanknabootsend.