Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stompen]

STOMPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik stompte, heb gestompt. Stomp maken, van scherpte, of punt berooven: gij hebt uwe naald op dat harde linnen gestompt. Zamenstell.: afstompen, en verstompen.