Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stokregel]

STOKREGEL, z.n., m., des stokregels, of van den stokregel; meerv. stokregelen, en stokregels. Van stok en regel. Een stijve grondregel, waaraan geen buigen, noch verwrikken, is: dat gaat bij hem voor eenen stokregel door.