Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Stokkerig]

STOKKERIG, bijv. n. en bijw., stokkeriger, stokkerigst. Evenveel als stokkig, houtig, van wortelen en rapen gesproken: die rapen zijn zoo stokkerig, dat zij genoegzaam oneetbaar zijn. Van hier stokkerigheid.