[Stokken]
STOKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik stokte, heb gestokt. Volgens Kil. door toevoeging van eenen stok bevestigen, en op eenen stok steunen. Voorts, van bijen gesproken, dezelve in haren stok brengen: stocken de bijen. Van een anker gesproken, het zelve van eenen stok voorzien: het anker stokken. Eindelijk moet dit woord, even als het hoogd. stokken, ook de beteekenis van in eenen stok sluiten hebben gehad; anders had het den oorsprong niet kunnen geven aan het volgende.
Auteursrechtvrij